8 maart 2012 - < 1 minuten leestijd
Private partijen zijn – in tegenstelling tot aanbestedende diensten – niet verplicht hun opdrachtnemer te ‘zoeken’ door middel van een aanbestedingsprocedure. Wanneer een private partij echter vrijwillig een aanbestedingsprocedure start, is zij gehouden het spel volgens de spelregels (de algemene beginselen van het aanbestedingsrecht) te spelen.
Zo is eerder in de rechtspraak bepaald. De vraag die de voorzieningenrechter van de Rechtbank ’s-Gravenhage onlangs moest beantwoorden was of een private partij in het onderhavige geval had gekozen voor een aanbestedingsprocedure.
Volgens de voorzieningenrechter is dat afhankelijk van de omstandigheden van het geval en zijn de gebruikte termen niet leidend maar slechts een indicatie. Wanneer een ondernemer een aantal bedrijven vraagt te offreren en dit een aanbesteding noemt, hoeft dus geen sprake te zijn van een aanbesteding. Ook kan een offerteaanvraag toch als aanbesteding worden aangemerkt indien geen enkele keer het woord ‘aanbesteding’ in offerteaanvraag en in de nadere stukken voorkomt.
Wat nu als een private partij haar offerteaanvraag een ‘aanbesteding’ noemt en in haar aanvraag diverse aanbestedingsrechtelijke termen gebruikt, maar geen Alcateltermijn hanteert en ook niet ( zoals gebruikelijk) een concept van de overeenkomst bij de stukken voegt? De voorzieningenrechter oordeelde dat geen sprake was van een aanbestedingsprocedure, aangezien uit voornoemde feiten volgt dat partijen nog moesten onderhandelen over de inhoud van de overeenkomst. Volgens de voorzieningenrechter had de private partij dan ook – ondanks de gebruikte termen – slechts een uitnodiging gedaan om in onderhandeling te treden.
Per van der Kooi en Menno de Wijs, advocaten bouw- en aanbestedingsrecht
Ook interessant?
