Privacy en patiëntgegevens

Bij de NHS zijn gegevens bekend van alle mensen die in Groot-Brittannië zorg hebben ontvangen. Dit betreft zowel medische gegevens (inhoudelijke gegevens over de behandeling), als niet-medische gegevens, zoals de naam, het adres, de geboortedatum, de naam van de (huis)arts en de datum van registratie bij de (huis)arts. De NHS verstrekt alleen de niet-medische gegevens aan de Home Office, die vervolgens met behulp van deze gegevens illegale immigranten opspoort.

De Home Office blijkt steeds meer gebruik te gaan maken van patiëntgegevens. In de laatste drie maanden van 2014 (toen deze bevoegdheid net was ingevoerd) werden 725 patiëntgegevens opgevraagd. In alleen september en oktober van 2016 werden al 2.244 patiëntgegevens opgevraagd, en in 2016 werden tot december 8.127 patiëntgegevens opgevraagd. Kortom, de stijgende lijn wordt doorgezet.

Britse artsen hebben kritiek op dit gebruik van patiëntgegevens. De directeur van NHS de heer Leigh Daynes, geeft aan dat dokters geen grensbewakers zijn. De artsen stellen dat mensen bang zijn een arts te bezoeken, omdat hun informatie mogelijk tegen hen zal worden gebruikt. Deze praktijk is niet alleen gevaarlijk voor de patiënten zelf, maar is ook een gevaar voor de publieke gezondheid, aldus Daynes.

Er zijn echter ook argumenten voor het gebruik van patiëntgegevens om illegale immigranten op te sporen. Illegale immigranten betalen immers niet voor de zorg, die zij wel ontvangen. Dit was zelfs een van de speerpunten van de Brexit-beweging. Bovendien past het gebruik van patiëntgegevens om daarmee illegale immigranten op te sporen in het immigratiebeleid van de Britse premier Theresa May, die in een interview aangaf: “We’re going to give illegal migrants a really hostile reception”. Wat dat beleid betreft, passen de gevolgen die de artsen omschrijven goed in het Britse immigratiebeleid.

Of de Nederlandse Immigratie en Naturalisatie Dienst (‘IND’) persoonsgegevens uit het EPD had kunnen gebruiken – als het EPD er was gekomen – valt overigens nog te bezien. De wettelijke verplichting om patiëntgegevens aan de IND te verstrekken, bestaat niet in Nederland. Echter, aangezien een EPD een grote hoeveelheid patiëntgegevens bevat, is het niet ondenkbaar dat de IND op een dergelijke bevoegdheid zou hebben aangedrongen. Deze informatie kan het werk van de IND immers een stuk makkelijker maken.

Hoe het ook zij, het is best begrijpelijk dat de artsen principiële bezwaren hebben tegen het gebruik van patiëntgegevens om illegale immigranten te bestrijden. Dit kan er zelfs toe leiden dat artsen minder informatie in hun systemen opnemen om de illegale immigranten te beschermen. De illegale immigratie is echter een probleem waarop Europese landen nog geen goede oplossing hebben gevonden. Sterker nog, illegale immigratie dreigt een wig te drijven tussen de Europese eenheid. Mocht het gebruik van patiëntgegevens de enige mogelijkheid zijn om illegale immigratie effectief te bestrijden, dan lijkt het proportioneel om patiëntgegevens voor dit doel te gebruiken.

Heeft u vragen over dit artikel, neemt u dan contact op met ons team IT, Privacy & Cybersecurity.