3D-printing: een nieuwe revolutie binnen franchising staat voor de deur

Ter illustratie: 15 jaar geleden was het normaal om voor een leesboek of een CD naar de winkel te gaan. De opkomst van e-commerce en webshops had tot gevolg dat consumenten deze producten niet meer kochten in de winkel, maar bestelden via het internet en het vervolgens geleverd kregen via de posterijen. Tegenwoordig hoeven er zelfs geen boeken of CD’s geleverd te worden, maar verkrijgt de consument simpelweg de bits en bytes die nodig zijn om zelf een boek te kunnen printen of te lezen op een e-reader, dan wel om een CD te branden met de gewenste muziek. Een dergelijke revolutie is via 3D-printing ook te verwachten voor veel andere producten, misschien wel ‘de rest’.

Dit zal franchise, als het distributiemodel zoals we dat nu kennen, enorm beïnvloeden. Waarom zou een consument nog de moeite doen om een Blokker-vestiging binnen te lopen om een bepaald koffiekopje te kopen als hij dit kopje thuis direct kan printen? Hetzelfde geldt voor franchising binnen de foodsector: de tompouce van HEMA of de Big Mac van McDonald’s kunnen op termijn gewoon thuis geprint worden. Geen boodschappen meer doen in de supermarkt, maar gewoon de boodschappen thuis printen.

De rol van de franchisegever, maar zeker die van de franchisenemer, zal door 3D-printing ingrijpend veranderen. Het is dan ook te hopen dat franchiseformules deze ontwikkelingen adequater oppakken dan dat er feitelijk in het verleden is gebeurd met de ontwikkelingen binnen de distributie van boeken en muziek. Toen werd er eigenlijk enkel getracht om de onvermijdelijke technologische ontwikkelingen tegen te gaan in plaats van deze innovaties een plek te geven binnen de formules. Als de spreekwoordelijke geest echter eenmaal uit de fles is, dan gaat deze niet meer terug. Ook niet als deze geest uit een 3D-printer komt.

Heeft u vragen over de ontwikkeling van 3D-printing, neemt u dan contact op met Menno de Wijs, advocaat